Mikil þekking liggur að baki í að búa til byssur, enn fuglarnir eru meiddir&drepnir með þeim. Mikil þekking liggur að baki í gerð neta&veiðistanga, enn fiskarnir eru truflaðir&drepnir með þeim. Heilmikil þekking liggur að baki í að búa til gildrur&snörur, enn dýrin á jörðinni lenda í þeim&slasast eða drepast.....Þegar þekking eykst&verður meiri, fjölhæfari&klókari, getur fólkið truflast&jafnvel slasast af henni. Þá fara allir að rembast við að reyna að læra eitthvað sem þau vita ekkert um, enn virða alls ekki það sem þau vita nú þegar. Þau fordæma skilningsleysi annarra, enn fordæma ekki sitt eigið. Af þessu hlýst enn meiri ruglingur......Segjum að sólin&tunglið myndu missa birtuna sína&fjöllin&árnar myndu missa lífskraftinn sinn. Og ef árstíðarnar fjórar myndu enda, gæti engin planta eða dýr varðveitt líf sitt. Samt verður þetta ástand til í mönnum í þrálátri leit að þekkingu. Þegar horft er fram hjá einlægni&einfaldleika, enn dáðst er að eirðarleysi. Þögul, áreynslulaus atburðarás er gleymd, enn hávær rifrildi heyrast oft. Svona er eðli þráarinnar að þekkingu, hávaði hennar setur heiminn í ójafnvægi......

 
Menn virða það sem er innan þekkingarsviðs þeirra,
enn átta sig ekki hvað þeir eru háðir því sem er utan þess....